En zo zat ik dan alweer achter
mijn beeldscherm om de beste,
of in ieder geval meest opmerkelijke foto’s te selecteren voor de
jaaroverzichten. Is het echt al 12 maanden geleden dat ik die van 2016
samenstelde?
Op deze oudejaarsdag de
traditionele galerij van de plaatjes
die iets te maken hebben met het openbaar vervoer, en waarop
vervoermiddelen,
reizigers, stations en / of halteplaatsen zichtbaar zijn. Volgende week
volgt
de categorie Overig.
We kijken terug op een OV-jaar
waarin niet alles even
gladjes wilde verlopen. Wachten totdat het af is, dat was zo’n beetje
het
chapiter.
Vergeefs wachtten we in ieder
geval op de openingsrit van de Hoekse Metro. Die had in september
moeten rijden maar wordt in ieder geval nog
tot diep in 2018 vervangen door busvervoer - wel met speciaal Hoeks-design,
waarvan
we nu gelukkig nog een klein jaar kunnen genieten.
Ook de opening van station Zwolle
Stadshagen is op de lange
baan geschoven, door gepruts van ProRail, waarover ik enkele weken
geleden
berichtte. En verder moeten we de directe rit Hengelo – Bielefeld ook
uitstellen.
Maar die laatste stad bestaat niet, volgens een hardnekkige Duitse
complottheorie,
dus waarom zouden we ons daar druk over maken?
Ook voor het komende jaar, dat
over enkele uren gaat
beginnen, staat ons weer een hoop narigheid te wachten, met
bijvoorbeeld de Uithoftram
die op de openingsdag - naar goed gebruik in Nederland – nog maar half
af is.
En ik moet ook nog maar zien of we van de zomer nu echt in Amsterdam
per metro
van noord naar zuid onder de stad door kunnen reizen.
Enfin, hieronder dan een
reprise van een stuk of 25 OV-plaatjes
die afgelopen jaar op deze site verschenen zijn. Op de eerste foto, niet
toevallig, een defect.
We beginnen het jaar in januari, oude gewoonte, en zijn in Soest,
met de nieuwe exploitant van het Utrechtse streekvervoer, Syntus
(die een jaar
later ineens Keolis heet, want onder een nieuwe naam gaat het vast
allemaal
beter). Met dit busvervoer was ook een hoop aan de hand, zowel met de
lijnvoering als met de uitvoering. Waaronder: uitgevallen ritten,
waarvan er hier
een op de foto; de bus is gestrand bij winkelcentrum Overhees.
De hele houding van deze monteur straalt uit: dit probleem
kan ik niet oplossen. De bus stond er dan ook nog toen ik een half uur
later met
een andere bus vertrok en de monteur dat al lang gedaan had.
Het
eindpunt van de Amstelveenlijn, die de komende jaren
eerst ingekort wordt tot Amsterdam Zuid – Amstelveen, en daarna verlengd van
Amstelveen naar Uithoorn.
Daarom
alvast een afscheidsfoto van de Amstelveenlijn in
zijn huidige gedaante. Hij staat hier op de halte Amstelveen
Poortwachter, wat
ooit het eindpunt was, midden in de stadsjungle, waar je goed moet
uitkijken
voor gauwdieven die je je telefoon uit de hand rukken.
Eindhoven
had eind vorig jaar de primeur van elektrische, op
een accu rijdende stadsbussen. Hier zo’n bus op de foto bij een
opvallend
gebouw. Vele andere steden volgden in de loop van 2017.
Vernieuwing
ook in Antwerpen
en Gent,
waar de oude
PCC-trammetjes uit de jaren 60 en 70 zo langzamerhand vervangen worden
door
lange (5 geledingen) en ultralange (7 geledingen) Albatrossen.
De
meest ideale tramfotoplek in Antwerpen is de Blancefloerlaan,
op de linkeroever van de Schelde. De OLV-kerk lijkt op deze telefoto
ook op
eigen houtje de rivier overgestoken te zijn, maar staat in
werkelijkheid gewoon
nog op zijn oude plek, ruim twee kilometer van hier.
Klarenbeek,
op de Arriva-lijn Apeldoorn – Zutphen, een van
Nederlands minst drukke stations.
Nu
eens een project dat gewoon voltooid is – door toedoen
van NIMBY-groeperingen wel een paar jaar later dan gepland. Op de
hoogwaardige
busroute HOV-Velsen
(Haarlem – IJmuiden) gaat de bus onder de trein door,
toevalligerwijze net op het ogenblik dat ik ter plaatse ben. Sta je op
zo’n moment
te wachten, dan kun je dat doen totdat je het spreekwoordelijke ons
weegt, maar
het werd mij na 5 minuten al in de schoot geworpen.
En
alweer een aanwinst: de Rhein-IJssel-Express Arnhem –
Düsseldorf
die sinds 5 april 2017 een betaalbare reis naar het Roergebied
mogelijk maakt. Hier staat hij op station Oberhausen
Hbf, een stad met weinig
moois, maar wel een mega-winkelcentrum.
‘Wauw’, dat mag
je inderdaad wel zeggen in de spoorkathedraal die Antwerpen Centraal
is. Beslist
een foto waard, zo vindt ook deze oosterling.
Op
een verlaten plek op de Veluwe, ergens in de buurt van
Stroe, ligt busstation Wittenberg. Mis je hier je bus, dan kun je een
uur lang
luisteren naar verhalen, die klinken uit een jukebox.
Ik
haalde halsbrekende capriolen uit – althans zo lijkt het
– om deze historische foto te maken: Qlinkbussen die aan de voet van de
Groningse Martinitoren over de Grote Markt rijden. Deze drukke bushalte
wordt binnenkort
opgeheven; de bussen moeten van het gemeentebestuur verdwijnen van deze
route
door het stadshart.
‘Visite
brengt altijd vreugde aan; is het niet bij het
komen, dan wel bij het gaan’. Zou deze uitzwaaiende wegbrenger zijn
logé(e) bij
het komen net zo enthousiast begroet hebben als bij het vertrek? Ik was in Ruurlo,
voor het nieuwe museum
MORE.
Op
een doordeweekse zomervakantiedag, vroeg in de middag,
dan wil het streekvervoer nog wel eens lege bankjes vervoeren. Op het
busstation van Sneek deze middag weinig klandizie voor het ‘ieperbier ferfier’.
Ontmoetingsplek
van streekbus en stadstram, Antwerpen Zuid. Je
pakt hier de bus naar Boom en eventueel die naar het
aarsgat van België: Reet.
Oosterhout
(NB). We zullen ons 2017 blijven herinneren als
het jaar dat het maar één keer regende. Maar die bui duurde van 1
januari
tot/met 31 december.
De
Kanaalweg in Leiden kreeg een tunnel onder de spoorbaan
naar Utrecht door. Daarmee kwam een eind aan een berucht
verkeersknelpunt en black spot.
Voetgangers, fietsers,
auto’s en treinen zijn nu strikt gescheiden.
Op
zondag 3 september ging het nieuwe busstation aan de
Zeister kant van Driebergen-Zeist open.
Vanaf
6 september hielden NS en ProRail elke woensdag een
test met elke
10 minuten een Intercity op het traject Amsterdam – Eindhoven.
Ik was bij de eerste testdag. Op station Amsterdam Amstel (en verder
ook
overal) hielden geüniformeerde jongelieden analoge informatieborden
omhoog; het
maakte een erg oubollige en ouderwetse indruk.
Die
felomstreden tienminutendienst heet ook wel, met een
onjuiste term, spoorboekloos rijden. Maar als je er een stuk over wil
schrijven, ben je met niets anders bezig dan met het spoorboekje. Mede
daardoor
werd het een van mijn aardigste reisdagen, dit jaar. Het artikel stond,
na
stevig doortypen op mijn laptop op de terugweg, nog
dezelfde avond online. Het
is alleen genietbaar voor lezers die iets
met dienstregelingen hebben.
De
langste tramlijn ter wereld, de Vlaamse Kusttram,
wordt
nog 1200 meter langer als de enorme brug over de sluis van Zeebrugge
open staat
om een zeekasteel te laten passeren. De andere sluisbrug, een stukje
landinwaarts, is dan langdurig dicht, en de tram neemt een meander op
zijn
route.
Een
van de laatste trams van de dag in de straten van De
Panne, waar ik in september een korte vakantie doorbracht. Die
kustplaats aan
de grens met Frankrijk had ik twee keer vluchtig bezocht omdat het nu
eenmaal
het eindpunt is van de Kusttram. Maar je sluit een plaats, hoe mooi of
lelijk
ook, pas echt in je hart als je er een of meer nachten hebt
doorgebracht – en
er dus een avondfoto hebt kunnen maken.
Hier
dan zo’n vervangende bus in speciale Hoekse
kleurstelling, bij station Maassluis West, waar niet alleen de
metrobaan, maar
ook het voorplein op de schop ligt. Die bus lijkt net zo hard uit de
bocht te
vliegen als het Hoekse Lijn-project, maar hij bleef keurig staan op
zijn vier
wielen.
Er
was op de Afsluitdijk
ruimte gereserveerd voor een
spoorbaan, maar die kwam er nooit. Wel kun je je elk uur door een
QLiner laten
afzetten bij het Monument op de plek waar de dijk in 1932 gedicht werd.
Goed, we hebben dus dat fiasco met
Zwolle Stadshage. Maar station Boskoop Snijdelwijk
aan de Abellio-lijn Alphen – Gouda is toch maar mooi open gegaan op 10
december, en er stoppen nog treinen, ook. Toen ik 27 jaar jonger was
dan nu pleitte ik namens ROVER al voor opening van dit station. Een
gevoel van triomf kon ik niet onderdrukken toen ik uitstapte.
De
laatste twee foto’s in dit overzicht zijn niet door mij
gemaakt, maar door iemand anders, en nog nooit eerder gepubliceerd. Het
is de
Eurobahn-FLIRT die met ingang van 10 december van Hengelo naar
Bielefeld had
moeten rijden, hier tijdens een proefrit betrapt in Hengelo.
Volgens
de insider die me de foto’s toestuurde, is het
uitstel te wijten aan de klapspiegel van deze Duitse treinen, het
spionnetje
waardoor de machinist kijkt of er niemand tussen de deuren zit. Die
spiegel zou
in Hengelo of Oldenzaal een Nederlandse passagier van het perron kunnen
meppen
– een passagier met de lengte van een profbasketballer, die helemaal
aan de
rand van het perron staat, terwijl de machinist is verblind door de
laagstaande
zon. Een scenario, even waarschijnlijk als een dodelijk ongeval door
een
sneeuwlawine bij het skiën in het Groene Hart. Maar: veiligheid
boven
alles, en het levert uitstel op tot 14 januari 2018.
De
oplossing? Ze laten de spiegel ingeklapt en gaan uit het raampje
kijken voor het vertrek, aldus mijn informant. We gaan het zien in
2018!
Frans Mensonides
31 december 2017
Er geweest: het jaar MMXVII
Eerdere jaaroverzichten:
© Frans Mensonides, Leiden, 2017