Jaaroverzicht 2013 in foto’s – Overig



Hieronder dan het beloofde jaaroverzicht 2013 van de meest opmerkelijke ‘overige’ foto’s op mijn Thuispagina, foto’s waarop geen openbaar-vervoermiddelen staan afgebeeld. Het jaaroverzicht van OV-foto’s ging op oudejaarsavond al online.

Ik mocht ook in 2013 weer een lezersschare op mijn site verwelkomen die overeenkomt met de bevolking van een flink uit de kluiten gewassen provinciestad. Als kind droomde ik wel, dat alle kinderen van de hele stad op mijn verjaardag kwamen. Internet heeft die droom toch in zekere zin waargemaakt.

Voor mij privé was 2013 een jaar om zeer snel te vergeten; zo’n doorsnee-annus horribilis waarvan het leven vaak complete ketens aaneenrijgt.

In mei moest ik de verzorging van mijn dementerende moeder opgeven en zag ik haar node vertrekken naar wat je geen tehuis-voor-ouden-van-dagen meer mag noemen. In september belandde mijn broertje in het ziekenhuis met een ernstige ziekte. Mijn ‘broertje’, hij is inmiddels 53, maar ik herinner me nog dat ik bij zijn wieg stond, en daarom blijft hij altijd mijn broertje. De optimisten onder zijn artsen denken dat hij in de loop van januari genezen maar huis zou kunnen.

Met zo’n zes ziekenbezoekjes en dus evenveel retourtjes Leiden – Den Haag per week restte me de laatste maanden weinig tijd om dit magazine bij te houden.

En dan spreek ik nog niet eens over het leed dat werken heet. Over de ellende op mijn werk schrijf ik over 10 jaar nog wel eens een stukje; bij leven, welzijn en pensioen.

Het was kortom zo’n jaar waarin ik mij vastklampte aan mijn levensovertuiging: ‘Al stelt het leven niets voor, je kunt er nog altijd een mooie dag van maken’. Een foto is in ieder geval snel gemaakt; in hooguit een kwart seconde, maar meestal minder. Hieronder het overzicht.

Ook deze keer geldt weer, dat in sommige gevallen bij het klikken op een foto een groter exemplaar daarvan op je scherm verschijnt, en in andere gevallen niet.

Natuurlijk begint ook dit chronologische overzicht met de kou van de winter. De foto boven dit stukje is gemaakt tijdens een avondwandeling door de sneeuw, in januari. Dit is de Schelpenkade in Leiden, gefotografeerd vanaf het Jan van Goyenbruggetje.


 


Nee, we houden het niet lang meer droog, dacht ik toen ik in de polders bij Bleiswijk stond te wachten op de ZoRo-bus, bij een halte zonder abri. Enkele minuten later barstte inderdaad een striemende hagelbui los, maar gelukkig pas toen ik net in de bus gestapt was.


 


Panoramafoto van park De Uithof aan de rand van Den Haag. Mijn al eerder genoemde broertje zat begin dit jaar hier in de buurt in een verpleeghuis, en elke 14 dagen zette ik mijn moeder in de taxi hiernaartoe. Deze foto is voor mij daardoor ook meer dan het plaatje. Maar dat plaatje is ook wel aardig, vind ik zelf.


 


5 maart, de winter voorbij (dachten we die dag); de eerste stranddag van het seizoen. ‘Zandruiters’ op het strand van Katwijk aan Zee.




Kerkpad door de Langeraarsche Plassen, van Langeraar naar Papenveer. Ik ben nooit moe te verhalen hoe ik in deze streek nog eens het openbaar busvervoer (gedeeltelijk) heb weten te redden.




De Holterberg tussen Holten en Nijverdal verheft zich een duizelingwekkende 59 meter plus 5 decimeter boven zeeniveau, hetgeen een adembenemend, schier alpine uitzicht oplevert.




Na een lange, koude winter volgde een korte, hete zomer. Deze Osssse (?) kinderen (kinderen uit Oss, kon ik beter schrijven) zoeken verkoeling, op een mooie, warme vakantiedag.




De Stichtse Lustwarande, die ik van de zomer bewandelde, staat vol follies, aardige architectonische grappen zonder nut of doel. Een van de geinigste is wel deze potsierlijke Uilentoren in Leersum, op de Utrechtse Heuvelrug. Je kunt het slechts 7 meter hoge torentje beklimmen, maar hebt dan precies hetzelfde uitzicht als wanneer je op de grond blijft.


 


Mooi zomers plaatje van de Blookervijver in Huis ter Heide, in dezelfde Lustwarande. Rijkelui uit de stad hadden hier landgoederen waar zij de zomer doorbrachten. De Blookers verdienden hun geld in de tabak en de cacao. 




Twee grootouders beklimmen amechtig de steile, stalen trap met hoge treden van de Pyramide van Austerlitz. Intussen staan hun kleinkinderen al lang triomfantelijk op de top van de gammele, verzakkende, twee eeuwen oude uitkijkpost, en manen hun arme opa en oma ook nog tot meer spoed.

De jeugd en de ouderdom. Sommige foto’s blijken ineens iets symbolisch te hebben als je ze later op je beeldscherm terugziet. Maar bij deze zag ik het al tijdens het afdrukken: die is voor het jaaroverzicht!


 


Eng horrorpaard dat me met holle, geblinddoekte ogen aanstaart. Het was op mijn wandeling rond Bakkum. Het is minder erg dan het eruit ziet. Het masker is tegen de vliegen, die normaal in de zomer zo’n groot paardenoog graag leegvreten. Het gaas is heel dun, en het paard kan er gewoon doorheen kijken, wat het hier dan ook duidelijk doet.


 


Meer horror, een paar kilometer verderop. Dit is Paviljoen Mannen II waar ooit ‘krankzinnigen’ verpleegd werden. Ik ben ervan overtuigd dat als je per ongeluk een normaal mens in zo’n kliniek opborg, die binnen een paar maanden ook volkomen krankjorum was.

Zelf heb ik in deze horreur drie jaar verbleven, slechts 24 uur per week, in plaats van per dag, maar ik begon er van tijd tot tijd toch ook al aardig typisch te worden in de bovenkamer. Spoken heb ik er desondanks nooit gezien. Voor de goede orde: ik ben hier nooit verpleegd, maar werkte er wel als klerk, toen het gebouw tijdelijk was ingericht als kantoor. Vergaderen in een voormalige isoleercel, hoe morbide!


 


Het stadhuis van Nieuwpoort (aan de Lek, niet te verwarren met de stad aan de Vlaamse Kust waar in 1600 die bekende slag plaatsvond). Een uiterst curieus gebouw. Er loopt een gracht doorheen. Binnen bevindt zich een inundatiesluis waarmee het land onder water gezet kon worden als er een vijand naderde. Die sluis moest goed bewaakt worden, anders zouden boeren hem weer dichtdoen. Een veiliger plekje dan dit stadhuis was niet te vinden.




Wat kronkels van de Lek verder staan de 19 molens van Kinderdijk, een reis van 12.000 kilometer wel waard! Ik maakte in Nieuwpoort en Kinderdijk alsnog foto’s bij een verhaal van 15 jaar geleden.





Elsloo, in Limboland, werd in de jaren 30 half opgeofferd aan het Julianakanaal, aangelegd naast de kronkelende Maas. De andere helft van het dorp is nog steeds bezienswaardig. Ik was die dag ook nog op de Brunssummerheide.



 
Scheveningen zonder Pier is als een schip zonder boegbeeld. Ik heb het ding in mijn zeer jonge jaren nog gebouwd zien worden. Zie ik het nou ook weer afgebroken worden? Het hangt er nog om. Een week nadat ik deze foto nam, ging De Pier dicht voor het publiek. Het wachten is nu op plannen en geldschieters om het sterk vervallen bouwwerk op te knappen. Zo niet, dan wordt het helaas: de slopershamer.



 


Alweer een boegbeeld, maar dan dat van Rotterdam. En met een al even mistige toekomst. Deze foto had ik ook met gemak kunnen plaatsen in de andere categorie, die van de OV-foto’s. De Koningshavenbrug, vulgo: De Hef, heeft in de periode 1927-1993 naar mijn zeer globale schatting 2,5 miljoen treinen de Nieuwe Maas over gedragen.

De Hef was de opvolger van een in 1877 gebouwde draaibrug, die een sta-in-de-weg was voor het scheepverkeer. De Hef was dat zelf op zijn beurt voor het treinverkeer. Elke twee uur stond hij een kwartier lang open. De hele treindienst, niet alleen rond Rotterdam, maar in heel Nederland, moest rekening houden met die openingstijden. Er waren dan ook weinig mensen rouwig om, dat de brug 20 jaar geleden werd vervangen door de Willemstunnel.

Nu beijvert de Hef Experience zich voor behoud van het monument, en ombouw ervan tot toeristische attractie. Een initiatief dat lof verdient. De ‘experience’ zal vermoedelijk gaan bestaan uit een tochtje naar een hoogte van 20 meter boven het wateroppervlak. Met mijn hoogtevrees beloof ik niet, dat ik er een kaartje voor zal kopen, als het ooit zo ver komt.




Kerkje in wederom een Limburgs dorp: Eijsden. Met vaste hand genomen na zonsondergang, op een voor deze site zeer vruchtbare zaterdag in november. Die dag leverde namelijk een reisverslag op en een museum-top-5.




Deze foto wordt in dit jaaroverzicht voor het eerst gepubliceerd. Ik nam hem tijdens mijn laatste zondagswandeling van 2013, die ik maakte in het Utrechtse dorp Werkhoven, op pad voor het artikel over U-OV. Een heel bijzondere lichtval heerste er die middag, met een fotogenieke afwisseling van zon en schaduw, licht en donker. Zoals ik al zei: je kunt er altijd nog een mooie wandelmiddag van maken. En wat voor foto’s je dan in de schoot geworpen krijgt, dat is gewoon een kwestie van geluk.

Frans Mensonides
5 januari 2014 

P.S.: vanaf eind januari verschijnen er elke week weer twee 'Foto's van de week' op mijn Thuispagina.


Eerdere jaaroverzichten:


© Frans Mensonides, Leiden, 2014


<< naar thuispagina Frans Mensonides