LAATSTE
ZES AFLEVERINGEN
251. REALISME EN CORONAKUNST IN SCHIEDAM
(20/09/2020)
250. WIE
GOOGELT OP ZIJN NAAM... VINDT EEN
SCHIPBREUKELING (13/09/2020)
249. 'IN THE
YEAR 2525' WAS Dé HIT VAN HET JAAR 1969 (30/08/2020)
248. 'BESMET',
ZEER ACTUELE TENTOONSTELLING IN
MUSEUM BOERHAAVE (16/08/2020)
247. VOORLINDEN,
WASSENAAR: SERENITEIT EN CONFETTI (19/07/2020)
246. TARRA,
CENTIARE EN WORTELTREKKEN IN PRE_DIGITALE TIJDEN (05/07/2020)
De rubriek FHM's A-viertjes
verschijnt onregelmatig. Maar als hij verschijnt, doet hij dat op
zondag.
2914! Zegge en schrijve negenentwintighonderdveertien! 2914!
Verbijsterende aantallen, zorgwekkende statistieken; je verwacht het niet! Man,
man, waar gaat dat heen!
Eh, nu heb ik het niet over de bezetting van
ziekenhuisbedden met coronapatiënten, wat je misschien dacht. Nee, dit stuk
heeft slechts zijdelings met corona te maken. Nee, dat aantal van 2914 is het
aantal wachtenden dat nog vóór me is, voordat ik mijn boodschappen kan laten
bezorgen door PicNic.
Hoe dat zo? Tot nu toe heb ik tijdens de coronacrisis al
mijn boodschappen zelf gedaan. Op een stil uur naar een stille supermarkt. En
dan mijn fietstassen flink volproppen, zodat ik weer 48 of 72 uur vooruit kan.
Ik ben nog steeds gezond, in ieder geval op de zaterdagmorgen
dat ik dit tik. Maar de r zit in de maand, en de R is niet weg te branden uit
de nieuwsberichten. En er was van de week weer een persco, met aankondiging van
een tijdelijke verstrenging van de halve, halfslachtige lockdown die we al
hadden.
Ik word er puur fatalistisch van. Ooit deze winter komt onvermijdelijk
het moment dat ik besmet raak, al is het maar met een ordinaire verkoudheid. Hoestend
en proestend kun je echt niet meer onder de mensen. En hooikoorts is geen
plausibele smoes in november.
Maar ook bij verkoudheid of erger zal ik moeten eten. Mijn
boodschappen door een ander laten halen, zoiets vraag je pas in het uiterste
geval van je medemensen.
Omdat regeren vooruit zien is, zeker in een
eenpersoonshuishouden, dacht ik: laat ik maar eens gaan kijken hoe dat werkt,
om je boodschappen thuis te laten bezorgen. Ik ging kijken op de sites van
Hoogvliet, Albert Heijn en Jumbo. Boodschappen doen kan bij alle drie online.
Bij al deze grootgrutters kun je een tijdslot reserveren
(het woord ‘tijdslot’ zou ik wel eens een poosje niet meer willen horen)
waarbinnen je de boodschappen bij jou aan de deur kunt laten bezorgen. Maar bij
alle 3 de kruideniersketens kampen ze met lange wachttijden. Op de avond dat ik
me er op Internet in zat te verdiepen, noteerde AH 5 dagen, Hoogvliet 7 dagen
en Jumbo zelfs 11 dagen. En het punt met boodschappen is, dat je ze nú nodig
hebt; niet over 5 dagen, laat staan over 11. Ik weet echt nog niet wat ik woensdag
over een week wil eten.
Een ander dingetje is nog dat ze pas bezorgen vanaf een
bedrag van 50 euro. Dat is dan exclusief de bezorgkosten, die er daarna nog bijkomen.
Ze denken misschien dat ik een compleet weeshuis moet voeden! Ik heb een heel
klein koelkastje en een dito vriezer. Daar kan ik geen mondvoorraad voor weken
in kwijt.
Verse dingen laat ik sowieso niet bezorgen; die wil ik toch eerst
wel zien in de winkel. Ligt dat nou tussen twee haakjes aan mij, of draaien ze
bij in cellofaan verpakte appels de rotte plekken nou bewust uit het zicht? Vaak
heeft een op het eerste gezicht gaaf, blozend appeltje zo’n nare verrassing als
ik hem thuis uitpak. Zitten er in die distributiedozen in de polders nou echt hele
teams van arbeiders de appels met de rotte kant naar achteren te draaien? De
wereld is vol bedrog; het is zelf niet veel meer dan een rotte appel!
Enfin, ik zou natuurlijk voorraden kunnen aanleggen van
houdbare spullen. 10 pakken koffie, die komen echt wel op met dat thuiswerken.
10 potten tuinbonen ook wel, want ik ben dol op tuinbonen. Maar de plankruimte
in mijn kelder is ook maar beperkt. Een gros rollen pleepapier kan ik ook
nergens kwijt.
Ergens jammer dat ik van de blauwe knoop ben. Met 2 flessen
goede whisky zit je zo aan de 50 euro. Maar iemand die aan drank verslingerd
is, kan ook geen week wachten totdat het gebracht wordt.
Bij al die supermarkten kun je boodschappen ook zelf afhalen.
Dan geldt een maximumbedrag van slechts 25 euro. Maar dan moet ik toch naar de
winkel, weliswaar niet langs de schappen, maar zal ik bij verkoudheid toch met een
leprozenklepper moeten ratelen. En zelfs voor dat afhalen hebben ze tijdslots
(of zijn het tijdsloten?).
Toen wees een kennis me op PicNic. ‘Die bezorgen gratis
thuis; ze hebben helemaal geen winkels. Vanaf 35 euro kun je al bestellen. Heb
je die kleine, smalle elektrische wagentjes van ze nooit gezien?’ Jazeker, ik
slalom er dagelijks omheen.
‘Maar ik dacht dat het alleen maaltijdbezorgers waren’.
‘Nee, ze bezorgen alles. En precies op het uur dat je hebt afgesproken. Ze
appen ook nog als ze eraan komen. Je hoeft er niet de hele dag voor thuis te
blijven. Ja, ze hebben wel een wachtlijst, hoor, in deze tijd. En sommige dingen
moet je bij die lui echt niet bestellen. Ik zit er al een tijdje bij. Ik ben er
best tevreden over. Maar laatst bestelde ik een bloemkool en toen kreeg ik zo’n
piepklein mini-bloemkooltje [ze wees de grootte aan van een tafeltennisballetje],
waar je echt met 4 man niet van kunt eten. Moest ik nóg naar de groenteboer!’
Goed, geen bloemkool bestellen dus; daar houd ik toch al
veel minder van dan van tuinbonen. En ik krijg er doorgaans brandend maagzuur
van en daar zit ik ook niet op te wachten. Maar afgezien van dat alles, leek
PicNic me wel een succesformule in handen te hebben.
Dat bleek wel toen ik me had opgegeven als lid, of hoe dat
ook heet. Ik kreeg een mail waarin ik gefeliciteerd werd met mijn goede
beslissing. Maar er was wel een wachtlijst, die ze zo snel mogelijk trachtten
weg te werken.
Op die lijst was ik nummer 2916. Nog 2915 wachtenden vóór
me, dus. Ik appte ze, hoelang ze dachten dat het nog zou duren voordat ik hun
wagen voor mij de Johan Gambolputtystraat zou kunnen zien indraaien. Dat was
‘enkele maanden’. Hopelijk nog voor het eind van de coronacrisis.
Dat is een week geleden. Gisteravond startte ik de PicNic-app
op mijn telefoon om te zien of ik al iets was opgeschoven op de lijst. Ja, dat
was het geval. Ik ben nu nummer 2915. Met dus nog 2914 wachtendendenden voor
me. 1 plek opgeschoven in een week tijd!
Ik hoef geen Marino van Zelst (de rekenmeester van het Red
Team) te heten om uit te rekenen wanneer ik aan de beurt ben, als de wachtlijst
blijft slinken in het tempo van één persoon per week. Dat is in 2076, het jaar
dat ik mijn 120ste verjaardag hoop te vieren.
Nee, dan in Wuhan! Daar kwam afgelopen winter tijdens de
totale, draconische, hyperstrenge lockdown het leger het eten brengen. En
klaagde iedereen notabene ook nog dat er te weinig groente bij zat.
Gezond blijven, dat is het motto voor deze winter, zodat ik
zelf mijn boodschappen kan blijven halen!
FHM
8 november 2020
Hier past wel een kleine update. Het is ineens heel erg snel
gegaan. Nu, op 5 december 2020 , is het aantal wachtenden vóór mij teruggelopen
tot 2907. 7 plekken opgeschoven in 5 weken tijd! Nee, nog steeds geen Sinterklaas
voor mij, dat ze pakjes komen brengen. Maar in het huidige tempo moet dat
moment toch ergens in de jaren 50 wel aanbreken. Tegen die tijd heeft Trump
misschien zijn verkiezingsnederlaag wel toegegeven. Maar dat is een ander
onderwerp.
FHM
05/12/2020
© Frans Mensonides, Leiden, 2020