LAATSTE
ZES AFLEVERINGEN
294. GOET GELACH EN QUAET-SLAGH,ADRIAEN VAN DE
VENNE IN MIDDELBURG (19/11/2023)
293. 'EEN
ZONDERLING GEVAARTE'; VINCENT VAN GOGH
IN DRENTHE (05/11/2023)
292. DE
TEERLING IS GEWORPEN, JULIUS CAESAR IN
H'ART (08/10/2023)
291. EEN
LEPEL VAN ROESTVRIJ STAAL (EN
GROOTOUDERS VAN GOUD) (02/07/2023)
290. PERFECTE
HARMONIE;
BEELDENSPEELTUIN IN LEIDEN (25/06/2023)
289. KNOTJE
VAN ROTJE EN ANDERE ROTTERDAMSE
BEELDEN (18/06/2023)
FHM’s
A-viertjes is een rubriek op de Thuispagina van Frans
Mensonides, die Henk als middle
name heeft
en dus FHM als initialen.
FHM’s verschijnt altijd op zondag, maar lang niet
op elke
zondag.
Ook Teylingen heeft gekozen
Hoe dan ook, de kiezer heeft
gesproken! En in een democratie
heeft de kiezer altijd gelijk en krijgt het volk uiteindelijk toch
meestal wel
de regering die het verdient.
Klaagzangen dat het stemvee op de
verkeerde partij heeft
gestemd; speculaties hoe de uitslag geweest zou zijn als niemand
tactisch
gestemd zou hebben; het is allemaal tijdverspilling. Het heeft geen
enkele zin.
Het zijn uitingen van mensen die de zon niet in het water kunnen zien
schijnen
en voor wie de druiven zuur zijn. Het snijdt precies even veel hout als
de
analyses na afloop van een voetbalwedstrijd; de uitslag zal er niet
door
veranderen.
Daarom heb ik de 2 eerste alinea’s
van dit FHM’etje al op
dinsdagmiddag geschreven en er geen syllabe meer aan veranderd. Is dat
ook weer
afgedaan!
Ik heb gestemd op Omtzigt. Ik had dat
al besloten op die
historische 10e juli van dit jaar, waarop Rutte aankondigde, de
Nederlandse
politiek te zullen verlaten. Omtzigt zag ik als de Sint Joris die deze
draak geveld
had. Hij verdiende dus als beloning in ieder geval één keer mijn stem.
Als hij
me in de praktijk niet bevalt, stem ik over 4 jaar of korter gewoon op
een
ander.
Bij de vorige Tweede
Kamerverkiezingen, in maart 2021, viel
mijn keuze op de PvdA. Mijn reden om voor de (salon)socialisten te
kiezen, was achteraf
gezien een verkeerde. Het was ingegeven door nostalgie in plaats van
door
vooruit kijken.
Ik heb wel eens verteld dat ik uit
een PvdA-nest stam. Mijn
vader, van wie ik in maart 2021 de 60ste sterfdag herdacht, was actief
in die
partij. Hij had vermoedelijk - ik heb het hem nooit kunnen vragen -
ambities
voor een politieke loopbaan, die door zijn vroege dood in de kiem
gesmoord werd.
Al snel kreeg ik spijt van mijn stem.
De PvdA was 2 jaar
lang vrijwel onzichtbaar in de oppositie tegen Rutte, al waren ze
kwistig met
moties van wantrouwen tegen hem.
Bovendien was daar de affaire-Arib,
waarin de partij een
heel kwalijke rol gespeeld heeft. Ik zag helemaal niets in de
lijsttrekster,
Lilianne Ploumen; terecht, zoals zou blijken toen ze er al een jaar
later de
brui aan gaf. Daarom heb ik een voorkeursstem uitgebracht op Khadija
Arib, de
nummer 2 op de lijst.
Op grond van vage beschuldigingen van
grensoverschrijdend
gedrag werd Arib in de zomer van 2022 de politiek uit gepest door
toedoen van haar
opvolgster als voorzitter van de Tweede Kamer. Daarbij kreeg ze ook nog
een
dolkstoot in de rug van haar eigen PvdA, die zich onvoorwaardelijk
achter haar
had moeten opstellen. Op zo’n partij stem ik echt niet.
Kort geleden is eindelijk aan het
licht gekomen waar Arib
nou precies van beschuldigd werd. Het werd een schoolvoorbeeld van een
anticlimax. Zij had met stemverheffing gesproken tegen een aantal
ambtenaren.
Als ik zoiets lees, denk ik: nou, daar zullen die lui het dan vast wel
naar
gemaakt hebben! Maar de ‘slachtoffers’ krijgen nu psychologische
begeleiding om
hun traumatische ervaring te verwerken…
Mensenlief! Ik heb eens bij een
commercieel bedoeld bedrijf
gewerkt waar elk project dat werd aangevat, gepaard ging met grote
schreeuwruzies.
Dat was daar de enige manier om iets voor elkaar te krijgen. Zelf heb
ik staan
bekvechten met vrijwel iedereen, van de kopieerapparaat-bediende tot en
met de
bedrijfsleider. Als de door Arib afgeblafte rijksambtenaren in zo’n
omgeving
zouden werken, zouden ze binnen 14 dagen een burn-out hebben; wat een
watjes!
Daar mijn stem op Omtzigt al
vaststond, had ik de Kieswijzer
en het Kieskompas gemakkelijk kunnen overslaan. Die zijn vooral
uitgevonden voor
de zwevende kiezers, de twijfelkonten die zelfs in het stemhokje nog op
hun
potlood staan te kauwen. Maar uit nieuwsgierigheid vulde ik ze toch in.
Mijn eerste poging met de Kieswijzer
was moedgevend. Omtzigts
NSC eindigde bij mij als 3e of 4e van alle 21 partijen. Als hij
onderaan
geëindigd was, was ik misschien nog aan het twijfelen geslagen. Maar de
rode-,
of in dit geval de blauwe-lantaarndrager was de VVD, die zelfs nog
onder de
bruinhemden terecht kwam.
Het was een koud kunstje om de
Kieswijzer nog een paar keer
in te vullen, net zolang totdat de NSC bovenaan stond.
En dan stond er nog niet eens een
vraag bij over Omtzigts en
mijn stokpaardje: Nederlands weer de voertaal op de universiteiten!
Zelfs
masters in het vak dat ik zelf gestudeerd heb - en dat was nou net
toevallig Nederlands
- worden tegenwoordig in het (steenkolen-)Engels gegeven. Vondel lezen
ze in
Engelse vertaling; zotter moet het niet worden!
Nou ja, snarentheorie en rocket
science mogen ze voor mijn
part wel in het Engels behandelen. Daar snapt toch geen sterveling iets
van, in
welke taal het ook gedoceerd wordt. Maar verder: wie aan een
Nederlandse universiteit
wil studeren, leert ook maar Nederlands!
Verder bewonder ik Omtzigt om de rust
die hij uitstraalde
tijdens die slopende tv-debatten die we achter de rug hebben (die ik
niet
allemaal gezien heb). Hij verhief zijn stem niet; hij wachtte rustig
totdat de
kleuterklas uitgekibbeld was, en bracht daarna kalm zijn punt.
Ondersteund door
overvloedig cijfermateriaal; hij is van de getalletjes. Ik herken en
waardeer
dat.
Het viel me bij deze campagne
trouwens op dat de NPO zijn
afkeer van Omtzigt en voorkeur voor de VVD nauwelijks meer onder
stoelen of
banken stak. Ze zijn 13 jaar gewend geweest om Ruttes narratief over
het
voetlicht te brengen; wiens brood men eet… Het zal voor hen even wennen
worden
als er straks een andere baas in het Torentje zit.
Na de Kieswijzer besloot ik, ook het
Kieskompas nog te doen,
en dit voor de verandering heel eerlijk in te vullen. Ik landde niet zo
gek ver
bij NSC vandaan, dat in ieder geval dichter bij mij in de buurt stond
dan de PvdA.
Ik denk dat dat mede komt door hun lijstfusie met GroenLink(s), een
partij waar
ik al jaren klaar mee ben.
In het Kieskompas kom ik doorgaans
het dichtst uit bij de
Christenunie, waarop ik, als orthodoxe atheïst, nooit zou stemmen. Deze
keer landde
ik zo exact op die partij dat het CU-logo onzichtbaar was onder het
pijltje dat
mijn positie op het politieke schaakbord aangaf.
Heel gek is dat toch niet. Die partij
is licht progressief
en een beetje links, zonder daarin te overdrijven. Fanatisme in de
politiek is
nooit heilzaam. En CU heeft in mijn ogen ook best wel een paar
sympathieke standpunten,
waaronder hun aandacht voor het openbaar vervoer - dat er tijdens hun
regeringsdeelname niet erg op vooruit is gegaan, ok - en hun eerbied
voor het
leven.
Voor dat laatste hoef je echt niet
bij GroenLinks aan te
kloppen. Ik heb het al vaker gehekeld, maar ik doe het nog een keer.
Een senior graaft met een stem op die
partij zo ongeveer zijn
eigen graf. Mijn woning, daar moet ik eigenlijk uit, als het aan GL
ligt, om
plaats te maken voor woningzoekende jongeren. En als ik na mijn 70ste
verjaardag krakkemikkig zou worden, kom ik mogelijk niet meer in
aanmerking voor
dure behandelingen in een ziekenhuis. Dan beschouwt GL mijn leven zo
langzamerhand wel als voltooid. Zou ik op de dag van mijn verscheiden
nog in mijn
koophuis wonen, dan vervalt de opbrengst daarvan grotendeels aan de
staat, in
plaats van aan mijn erven.
Bijzonder dat zo’n
anti-seniorenpartij uitgerekend kiest
voor een boomer als Timmermans als lijsttrekker. Een wat uitgebluste,
wel heel zelfvoldane
man, waar zo goed als niets vanuit gaat; ik begrijp het gewoonweg niet!
Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst, zeggen ze. Iedere senior die ‘woke’ is, liet zijn stem deze keer bepalen door de (klein)kinderen. Maar aangezien ik die niet heb, heb ik hem toch maar naar eigen inzicht uitgebracht.
Ik deed dat - het zal CU-adepten
deugd doen - in een gereformeerd
godshuis: de Opstandingskerk aan de Aerent Bruunstraat in mijn buurt
Leiden
Zuidwest. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt door het feit dat dit een
‘prikkelarm’
verkiezingsbureau was. Daar heerst rust en stilte, en niemand verheft
er zijn
stem. Dat is plezierig voor bijvoorbeeld hypersensitieven, mensen met
een aandachtsstoornis
en lijders aan keuzestress die in het stemhokje nog verwoed staan te
twijfelen.
Ik fluisterde nauwelijks hoorbaar
‘goedemorgen’ tegen de officials
achter de tafel. Verder heb ik afgezien van wat ik normaliter doe: een
ferme
dreun geven op het deksel van de stembus, na mijn stembiljet in de
gleuf
gestopt te hebben.
Dat was dus een stem voor Omtzigt.
Zijn zeteltal viel wat
tegen. Misschien te vroeg gepiekt, of slachtoffer van degenen die
strategisch
gestemd hebben, en nu lelijk op hun neus staan te kijken. Maar aan de
andere
kant: Omtzigt had op 10 juli één Kamerzetel, alleen die van hemzelf. En
hij heeft
er nu 20, dus dat is toch een winst van 19.
Dit A4-tje lijkt wel van elastiek,
maar is nu toch meer dan
vol. Ik kom dus niet toe aan speculaties over de formatie. Maar daar
zal de
komende weken nog tijd genoeg voor zijn.
FHM
26 november 2023
