Nr. 167 - zondag 30 maart 2014
't Is maar één keer: nucleaire top!




LAATSTE ZES AFLEVERINGEN

166. HET ONVERMIJDELIJKE ZINKEN: TITANIC-RAMP BLIJFT FASCINEREN (23/03/2014)
165. OV IN DE LEIDSE DORPSPOLITIEK (2); GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN (2 DELEN) (09/03/2014 en 14/03/2014)
164. DE ZAAK-BENNO  L.; MIJN BUURTJE IN DE SCHIJNWERPERS (02/03/2014)
163. BUS-HATERS WINNEN PLEIT; OV IN DE LEIDSE DORPSPOLITIEK (1) (23/02/2014)
162. 'OUR WORLD' (1967), EEN UNIEK TV-PROGRAMMA (16/02.2014)
161. ONDERGANG VAN EEN ARCHIEFBEDRIJF  (2 DELEN) (02 en 09/02/2014)






Den Haag mag het dan nooit geschopt hebben tot hoofdstad van Nederland; onze residentie komt zo onderdehand wel in aanmerking voor de titel: hoofdstad van de planeet Aarde. Zeker sinds afgelopen week, toen het Haagse World Forum gastheer was voor de NSS (Nuclear Security Summit 2014), die tot doel had, diezelfde planeet te redden van de ondergang door nucleair terrorisme. 48 uur lang was Den Haag het middelpunt van de wereld. En Noordwijk aan Zee, dat Obama logies mocht bieden, was even ’s werelds best bewaakte vesting.

Voor dat alles hadden wij, streekbewoners, graag wat overlast over - al hebben sommigen wel de vraag gesteld, waarom die Top nu uitgerekend gehouden moest worden in één van de drukste regio’s van de westerse wereld.

Al maanden van tevoren was ons een ongekende verkeerschaos beloofd in de regio tussen Schiphol en Den Haag. Leiden zou daarvan het epicentrum vormen; sluipverkeer van de afgesloten snelwegen zou de hele stad verstoppen.

Hoe sloegen we ons erdoorheen? Ik kan alleen voor mezelf spreken. Een kleine kroniek van vier dagen Nucleaire Top.

Zaterdag 22 maart 2014 Zoals vaak op zaterdag, wil ik aan het eind van de middag even uitwaaien op het strand, en daarna ergens iets eten. Wat let me om dat in Noordwijk te doen?

Een tankwal op de Parallelboulevard let me. En twee bewakers van ongeveer 150 kilo het stuk, die de bus aanhouden waarin ik zit als enige passagier, en daardoor meteen als verdachte-nummer-1. Mijn laatste medereiziger is wijselijk uitgestapt bij Groot Hoogwaak, de laatste halte voor dit hogelijk bewaakte Sperrgebiet.

Nee, ik word ondervraagd noch gefouilleerd, maar de buschauffeur krijgt wel opdracht, Noordwijk aan Zee stante pede via de Quarles van Uffordstraat te verlaten. Ja, die maatregel is vanmiddag al ingegaan. Ik stap uit bij de eerstvolgende halte, maar moet constateren dat mijn uitwaai- en eetlust verdwenen zijn. Je kunt geloof ik nog wel langs het strand, maar ik heb er geen zin meer in.

Eens te meer stel ik vast dat ik niet het ware journalistenbloed bezit. Een journalist zou zich met slag- en steekwapens op zak door alle barricades heen geworsteld hebben, om maandag in de krant te kunnen schrijven dat het met de bewaking maar bedroevend gesteld was.

Mijn moeder heeft het nog wel eens over die sof van 1943 of daaromtrent. Hun jaarlijkse zomervakantie in Noordwijk – een half uur trammen van huis; in die tijd hoefde je nog niet naar de andere kant van de wereld om je te amuseren! - ging niet door, want Noordwijk was deel geworden van de Atlantikwall.

Ik wandel nu maar naar Noordwijk Binnen. Onderweg zie ik zwartbeletterde gele borden met parkeerverboden en omleidingen, af- en aanrijdende politiewagens en –motoren, overvliegende helikopters, langsrijdende geblindeerde auto’s (ZIEN die lui wel iets van ons land)? Maar de oude, beboomde dorpsstraten van Noordwijk Binnen liggen stoïcijns te wachten op de zondagsrust van morgen, net alsof het een doodgewone zaterdagavond was. Het is angstwekkend stil in het dorp en op de woonerven met namen als Deining en Vloedlijn. Ik pak de bus naar Katwijk en ga daar wel dineren.

Zondag 23 maart 2014 Mijn gebruikelijke zondagse bezoek aan mijn broertje die verblijft in een verpleeghuis in de Haagse wijk Bohemen. Dat ligt in een heel ander deel van de stad dan World Forum; ik heb geen last van stremmingen of omleidingen. We pakken even de bus naar het strand van Kijkduin. Pantserkruisers patrouilleren langs de kust.

Om 16:00 uur gaan de afzettingen op de snelwegen in. Als ik terugkeer in Leiden, is het op de Churchill-laan wel wat drukker dan normaal, vooral met vrachtwagens. Een verkeersinfarct blijft echter uit.

Forensen wordt aangeraden, maandag en dinsdag met de trein te reizen. NS gaat doen wat ze op normale werkdagen vaak al niet lukt: zorgen voor voldoende capaciteit op de lijnen tussen Den Haag en Amsterdam. Ik heb een donkerbruin vermoeden dat het spoor morgenochtend getroffen gaat worden door wissel- en seinstoringen. Het treinverkeer tussen Haarlem en Uitgeest ligt al plat door een blikseminslag op zondagmorgen, om in de st(r)emming te komen, en dat gaat de hele week duren. Ik heb lang geleden al besloten, deze maandag thuis te gaan werken, maar Castricum is so wie so moeilijk te bereiken.

Maandag 24 maart 2014 Een polemoloog schrijft in de krant dat het onlangs verdwenen Maleisische vliegtuig vandaag of morgen zal opduiken boven Den Haag, om daar een vuile kernbom te droppen. Een scenario dat te onwaarschijnlijk is om zelfs ook maar bang van te worden. Wat zogenaamde deskundigen al niet voor onzin uitbraken, om maar in de media te komen!

Inmiddels worden alle pessimistische voorspelingen van een verkeerschaos al in de ochtendspits gelogenstraft, inclusief de mijne, over die vermeende treinstremmingen. De wegen naar Den Haag zijn zelfs nog rustiger dan normaal. En in de spitstreinen naar de residentie worden voor het eerst sinds lange tijd lege zitplaatsen vervoerd. NS heeft langere treinen ingezet, maar er zijn minder passagiers komen opdagen dan normaal.

Dit is zoiets als het tegendeel van een self-fulfilling prophecy. Een zichzelf ondermijnende voorspelling, zou je het kunnen noemen. Als je maar hard genoeg roept dat er een verkeerschaos zal ontstaan, wil niemand meer aan het verkeer deelnemen en blijft de voorspelde drukte juist uit. Je had kunnen voorspellen dat het zo zou lopen. Maar als iedereen dat voorspeld had, en dus de waarschuwingen had genegeerd, dan was die chaos juist wél uitgebroken. Dat zal nu dinsdag wel gebeuren, omdat niemand meer een chaos verwacht.

Obama arriveert per helikopter bij het Rijksmuseum, om te doen wat al zijn landgenoten doen in dit land: Rembrandts ‘Nachtwacht’ bewonderen. Volgens een grap die op Internet circuleert, hebben ze vannacht uit veiligheidsoverwegingen de schutters van het schilderij verwijderd.

Het spoortraject Zaandam – Uitgeest ligt er nu ook uit. Goed, dat ik niet naar Castricum gegaan ben; hoe was ik nog thuisgekomen? Maar morgen zal ik wel moeten; er staat een vergadering gepland.

Brokstukken van het verdwenen Maleisische vliegtuig zijn gevonden in de Indische Oceaan; dat zal in Den Haag niet meer uit de lucht komen vallen.

Aan het eind van de middag is de Kerntop dan eindelijk begonnen. Na zo’n dag thuiswerken wil ik wel even de stad in. Het enige wat te merken is van de Summit, is zo nu en dan het gegons van een overvliegende helikopter. De Churchill-laan is zo rustig als op zondagmorgen, al rijden er opvallend veel gelede Connexxionbussen; om politieagenten voor de Top aan- en af te voeren, voor zover ik weet. De stads- en streekbussen rijden gewoon op tijd. Sommige lange lijnen zijn verknipt tot een paar pendeldiensten, om vertragingen op te vangen die er in werkelijkheid niet zijn; het was niet eens nodig geweest.

Dinsdag 25 maart 2014 Dit verhaal is al langer dan het tweezijdig betypte A4-tje dat ik me wekelijks gun voor deze rubriek. Maar ik ga nog wel even door. Ik deel gewoon in de algehele feestvreugde; ‘t is tenslotte maar één keer: Nucleaire Top!

Een vreugde, waar critici wel wat vraagtekens bij plaatsen. Het ware kernprobleem komt niet aan de orde. Dat is niet het nucleaire afval, waar terroristen wapens van zouden kunnen maken. Nee, dat zijn de kernwapens die in het bezit zijn van de regeringsleiders zelf; die vormen het werkelijke gevaar in deze wereld. Poetin, de beroddelde afwezige, heeft met zijn Anschluss van de Krim de verhoudingen op scherp gezet; een nieuwe Koude Oorlog dreigt.

Alles rond de Top is groot nieuws. In mijn ontbijtkrant lees ik dat de gezamenlijke wereldleiders in World Forum gisteren 160 liter urine bijelkaar gezeken hebben. Ja, ja: ‘Ze dronken een glas, ze deden een plas, en alles bleef zoals het was’.

Mijn bus naar het station is één minuut te vroeg in plaats van drie te laat, en heeft vanmorgen veel onbezette zetels. Ook op de stations en in de treinen zo’n 20% minder reizigers dan normaal, op het oog geschat; ook vandaag blijft de chaos uit. Dat is de moraal van het verhaal: je kúnt chaos gewoonweg niet voorspellen. Anders was het geen chaos.

Ik reis om via Zaandam om Castricum te bereiken. Dat heeft niets te maken met de Top, maar met het onvermogen van PrutsRail om de gevolgen van een onweersbuitje binnen een acceptabele tijd te herstellen.

Ook de terugweg verloopt, afgezien dan van die omweg via Zaandam, zonder problemen. De Top is inmiddels voorbij, de gasten zijn uitgezwaaid, de Top was tóp, de wereld is gered.

FHM
30 maart 2014

VOLGENDE AFLEVERING:
MIJN TOP-5 VAN WILLEM II: KUNSTCOLLECITE HERENIGD IN DORDRECHT  06/04/2014

© Frans Mensonides, Leiden, 2014