LAATSTE
ZES AFLEVERINGEN
187. REPRISE: KERSTDINER (28/12/2014)
186. (THE
MAKING OF) MIDWINTERFOTO 2014 (21/12/2014)
185. CARTHAGO
MOEST VERWOEST, OFWEL: DE MICTIE VAN EEN GODHEID (14/12/2014)
184. LOUTER
WINNAARS; HOOGBEGAAFDENQUIZ 'SLIMMERIQEN' (07/12/2014)
183. PIERRE
CUYPERS; ARCHITECT MET EEN KRUIWAGEN (30/11/2014)
182. JUFFROUW
KIKKERBIL; SINT-MAARTEN (23/11/2014)
Het gedrukte exemplaar ligt voor u klaar. Vraag ernaar bij uw platenhandelaar!
Overgenomen van Media Markt Top 40
Eergisteren was het precies een halve eeuw geleden dat op de
piratenzender Radio Veronica de eerste top 40 werd uitgezonden. Zaterdag 2
januari 1965 om 14:00 uur ging hij de lucht in en 7 kwartier later werd de
allereerste Veronica-tophit-nummer-1 gedraaid, ‘I Feel Fine’ van (hoe kan het
ook anders in ’65!) The Beatles.
Het fenomeen: top 40 was door Veronica-DJ Joost Den Draaijer
meegenomen van een studiereis door de Verenigde Staten. Elke zichzelf
respecterende popzender had daar zijn eigen top 40, die integraal werd
uitgezonden op een vast wekelijks tijdstip, aftellend van 40 naar 1, the
‘countdown’.
Radio Veronica beleefde zijn Waterloo in 1974 (‘Waterloo’
was ook nog een grote top 40-hit uit dat jaar). De Veronica top 40 bestaat
echter nog steeds, al heeft hij een stuk of tien naamsveranderingen ondergaan,
en heet hij nu de Media Markt top 40.
1965 was ook het jaar dat ik zelf, 8 jaar oud toen, naar ‘beatmuziek’ begon te luisteren. Maar in deze column geen nostalgisch gezwijmel over het hitwezen van 1965. Daar schreef ik al eens over in 2000 en 2008. Ik heb de popmuziek en daarmee de top 40 bijgehouden tot pakweg 1986, 1987, met in de loop der jaren toch wel sterk afnemend enthousiasme.
Er staat bijna geen naam meer in de hitlijst die me iets
zegt. Maar wat had ik dan verwacht? The Kinks, The Motions, Willeke Alberti en het
Trio Hellenique ertussen te zien staan?
Statistisch bezien, als ik let op de cijfers en niet op de
namen, biedt de top 40 anno 2014 wel een vertrouwde aanblik. In 1965 veranderde
de hitparade niet veel, van week tot week. Ook nu zie ik heel weinig
verschuivingen en nieuwe binnenkomers.
Een halve eeuw geleden bleven de ware tophits, zoals ‘This
Strange Effect’, ‘La Danse de Zorba’, ‘Il Silenzio’, ‘Hello Josephine’ en
‘Help’ allemaal toch wel een half jaar of langer in de top 40 staan. Daarna
ging het allemaal sneller, sneller en sneller, totdat zelfs een nummer-1-hit
het niet langer meer uitzong dan 10 weken in de hitparade.
Maar daar moet ooit een kentering in gekomen zijn. De langst
genoteerde plaat is nu ‘Stay with me’ van San Smith, niet minder dan 29 weken.
Andere platen staan 25, 22, 20, 20, 19 en 18 weken genoteerd.
‘Platen’, zeg ik? Platen worden er al lang niet meer
verkocht. De huidige hitlijsten zijn gebaseerd op een optelsom van streaming
via muzieksites, airplay op populaire radiostations en muzikale voorkeuren van
een panel jongeren die wekelijks geïnterviewd worden door een marketingbureau.
Een plaat kocht je maar één keer. Als iedereen hem had, verdween
hij onvermijdelijk uit de top 40. Maar je kunt een nummer natuurlijk onbeperkt
vaak streamen en liken. En het meetellen van airplay werkt ook in de hand dat
nummers eeuwig in de hitparade blijven hangen. Een plaat in de top 40 krijgt
airplay en door airplay blijft hij in de top 40; kruisbestuiving.
Laten we maar eens gaan luisteren. Niet naar de hele top 40, zelfkwelling moet niet te ver doorgedreven worden. Ik doe alleen de top 5, in de juiste volgorde, van 5 naar 1. Je hoeft daar niet meer voor naar een platenzaak. Op de site van de Media Markt Top 40 draai je de clips gratis. Waar verdienen die muzikanten tegenwoordig hun brood mee? En voor de informatie over de artiesten hoef je ook niet meer te wachten op de volgende Muziek Express. Het staat allemaal vermeld op de site.
5(6) ‘Geronimo’ /
Shepard; 9 weken genoteerd; stond al eens een week op 4
Een Australische band. Bemoedigende start. Vlot nummertje,
goed ritme. Weinig melodie. Ik vrees dat hij niet lang blijft boeien, maar hij is
toch bestand tegen minstens één keer herhaling. De tekst, daar let ik maar niet
op; dat deed ik in 1965 ook niet.
4(4) ‘Take me to
church’ / Hozier; 9 niet-aaneengesloten weken in de lijst; hij stond van de
zomer al genoteerd in de onderste regionen en keerde terug in november.
Andrew Hozier-Byrne komt uit Ierland en werd daar geboren in
1990. ‘Take me to church’ is een ballad over de geliefde van de ik-persoon, die
meer in hem gelooft dan in Hem. De teksten staan er trouwens ook gewoon bij,
zie ik. Hozier zingt met hoge uithalen zoals Elton John, en klinkt me dus erg
vertrouwd in de oren. Bevalt me wel, dit nummer.
3(2) ‘Nothing Really Matters’ / Mr Probz; 11
weken genoteerd, stond 7 weken op 1; ex-alarmschijf, ook die bestaan dus nog
steeds.
Mr Probz is een Nederlander van Antilliaanse afkomst die in
1984 het levenslicht zag. Hij deed dat in Zoetermeer. Zou ook tegenwoordig nog
60% van de Nederpop uit Den Haag en omstreken komen?
Probz staat te boek als rapper, maar dit is een langzaam en
soft nummer, met het jammerende stemgeluid dat me zo snel verveelt bij muzak in
restaurants en in de supermarkt.
2 (3) ‘Dangerous’ /
David Guetta featuring Sam Martin; is ex-alarmschijf en moest 9 weken klimmen
om op 2 te belanden. Daar staat hij met stip-pip-pip, om Joost den Draaijer te citeren.
Guetta is een Franse DJ, geboren in het onovertroffen popjaar 1967, maar heeft daar niet veel van meegekregen in zijn muzikale bagage. Hij heet beter te zijn dan Armin van Buuren. ‘Dangerous’ is een rommelige geluidscollage met onder andere raceauto´s, een juichende menigte en gesproken woord, opgeluisterd met een irritant doorzagend synthesizerloopje. Na vier, vijf minuten komt er toch nog een soort melodie in en gaat het nog lijken op een song. Het gaat allemaal over een autocoureur.
1 (1) Thinking out
loud / Ed Sheeran; 10 weken genoteerd, waarvan 3 op 1.
Sheeran, geboren in 1991 in de UK, zingt een weinig boeiende liefdesballade, met
een dito stem; wat huilerig, vlak, pieperig; geen power-ballad, nee, zeker niet.
Vergelijk zo’n man nu eens met balladezangers van weleer als Gilbert O’Sullivan
en Leo Sayer, hij verliest het op alle fronten. Toch op nummer één…
Ik merk het al, ik blijf vergelijken met vroeger. Toch valt
deze eerste kennismaking met de muziek van 2015 me niet eens 100% tegen. De
meeste nummers vind ik vijfjes en zesjes, in plaats van de tweeën en drieën die
ik verwacht had. Hozier steekt voor mij ver uit boven de rest, maar dan vooral
omdat hij me aan Elton John doet denken.
Ik ga dit jaar elke maand eens naar de top-5 luisteren en
aan het eind van dit jaar een persoonlijke top-5 publiceren in deze rubriek. En
erover meepraten tegenover iedereen die dat niet van me verwacht. Toch nog één
voornemen voor 2015.
FHM
4 januari 2015
VOLGENDE AFLEVERING: IN PLAATS VAN TOESPRAKEN; IN MEMORIAM VOOR MOEDER (01/02/2015)
© Frans Mensonides, Leiden, 2015