Jaargang 5 Aflevering 53 MAANDAG 4 NOVEMBER 2002
|
Deze column is afkomstig uit het archief van REFLEXXIONZZ! Klik hier voor de meest recente aflevering. Column-drieluik
Opgedragen aan een trouwe lezer die al 45 is, en aan één die het over een paar maanden wordt. Dit alles is geschreven ter gelegenheid van mijn 46ste verjaardag. Het verschijnt in week 45; ook al een veeg teken. Mannen van 45 (1) (min of meer in de stijl van het tijdschrift MAD, maar dan zonder leuke plaatjes, die je er in sommige gevallen gemakkelijk bij kunt denken) Je beseft dat je een man van 45 bent, als …
… de mensen steeds vaker beweren, dat je in elk opzicht meer en meer op je vader gaat lijken; Mannen van 45 (2) - Onderpresteren Deze herfst vier ik een jubileum: 40 jaar lang onderpresteren. 40 jaar? Ja: ik hoop op de verschijningsdatum van dit magazine de leeftijd van 46 te bereiken, en ik ga ervan uit, dat een mens als zuigeling, peuter of kleuter alleen maar hoeft te spelen, en niet te presteren. De prestatiedwang komt pas in je leven in het jaar dat je je zesde verjaardag viert, en naar de lagere school gaat. 40 jaar. Op zichzelf vind ik dat al een prestatie, zo’n lange tijd mijn licht onder de korenmaat te laten schijnen. Alle reden om er even bij stil te staan (alsof ik ooit iets anders gedaan heb). De onderwijzer van de vierde klas schreef het al met vette rode halen op een ruïneus kerstrapport: “Frans kan beter, maar is veels [sic] te slordig.” Ik ben dat jaar nog voorwaardelijk bevorderd. Maar op de middelbare school ben ik volkomen gesjeesd, hetgeen niet zozeer was te wijten aan te weinig uitvoeren, als wel aan helemaal niets uitvoeren. “Zonde dat iemand met jouw verstand niet meer weet te bereiken”, zei me enkele jaren later de afdelingschef op kantoor. Het was tijdens een personeelsbeoordelingsgesprek, waarbij hij verder niet veel bezwaren tegen me kon inbrengen: ik was altijd aanwezig als ik aanwezig moest zijn, en daar nietsdoen me ernstiger verveelde dan werken, pakte ik vaak nog flink aan, ook. Diezelfde chef heeft mijn doorstroming naar een minder lichte functie overigens een hele tijd tegengehouden, omdat hij het niet kon verkopen aan een aantal jaloerse collega’s op de afdeling, die hun koperen jubileum in onderprestatie al achter de rug hadden. Tot mijn 30ste vond ik het volslagen onzinnig, ambities te koesteren om iets te bereiken in de wereld; sedert mijn 40ste, een reeks ontluisterende ervaringen rijker, weet ik dat ik indertijd gelijk had in mijn jeugdige bezonnenheid. En nu? Ik doe in grote lijnen nog hetzelfde werk als onder die chef die mijn talent als onderpresteerder ontdekt heeft; ik schreef het laatst al; in opus 16 van deze reexx. Mijn studie Nederlands is momenteel bezig te ontaarden in een tienjarenplan. Geen idee hoe dat alles komt; lui ben ik niet, daar ligt het niet aan. Ik heb toch ook in nog geen half jaar tijd ruim 50 columns volgeschreven; deze hier zit ik zelfs om kwart over zeven in de morgen al te typen. Zelf houd ik me altijd voor, dat ik een generalist ben. Ik kan van alles, maar nixx echt goed. Ik heb geen roeping, of althans maar heel kort, tot ik iets anders hoor, dat harder roept. “Je bent gewoon te over-perfectionistisch”, zei onlangs een vriendelijk iemand tegen me, die het goed met me voorhad, “op die manier krijg je nooit eens wat af”. Mijn gezicht klaarde op. Zo had ik het nog nooit bekeken. Ik geloof niet dat het waar is, maar een bruikbaar excuus is het in ieder geval wel. En verder? Een lintje kun je bij mijn weten niet krijgen voor een jubileum in onderprestatie (tenzij je je tijd hebt uitgezeten op een ministerie of in de diplomatieke dienst), dus speld ik me dat zelf maar op de revers; bij dezen.
REFLEXXIONZZ!: een veelgelezen site (lees de mededeling van de directie in de rechterkolom) Mannen van 45 (3) - Een vergeten minderheidsgroep Uit recente onderzoekingen is gebleken [altijd een goede openingszet voor een serieus stukkie], dat mannen van rond de 45 behoren tot de meest beklagenswaardige wezens die onze aardbodem draagt. Laat ik er niet te zeer over uitweiden; de opsomming van leed in deel 1 van deze reeks gestapelde columns, gebaseerd op eigen ervaringen en die van geslachts- en leeftijdgenoten, volstaat wel. Waar “mannen” staat, kan vaak ook “vrouwen” gelezen worden. Deze column gaat echter alleen over mannen. Het is me namelijk duidelijk geworden, dat de treurnis van de middelbare man schromelijk onderschat wordt. De vrouwelijke overgang is een algeheel erkend leed, maar de mannelijke “penopauze” (het woord alleen al!) kan bij iedereen die toevallig geen man van rond de 45 is, alleen maar een meewarig lachje opwekken, alsof het alleen om dat wormvormig aanhangsel zou gaan, dat bovendien bij velen nog tot op hoge leeftijd blijft functioneren. Wij mannen van in de veertig vormen een vergeten groep. Er worden bijvoorbeeld nooit liedjes over ons gemaakt. Ik herinner me “meisjes van 13, net d’rtussenin”; was het Paul van Vliet niet die het zong? Zulke vertederende ballades hoor je nooit over mannen van 45, hoewel ook wij altijd tussen twee stoelen zitten, zo niet tussen Scylla en Charibdis. De tweede helft van ons leven is al weer voor ruim een kwart voorbij, we zijn niet jong meer, maar om de duvel nog niet oud!; we zitten in een bang niemandsland. De balans is nog niet opgemaakt, maar de rekeningen uit het verleden drukken er al zwaar op. Ouders gaan dood; kinderen gaan het huis uit of trekken zich niets meer van ons aan; zelf behoren we tot de verloren en vergeten generatie daartussen in. En er is ook geen enkele sector in de veelgeprezen Zorg die zich over onze bevolkingsgroep ontfermt. De gelden op de begroting lijken geheel ten goede te komen aan jongeren en ouderen, maar nooit aan wat halverwege zit. Ooit gehoord van: randgroep-middelbaren? Probleem-middelbaren? Hang-middelbaren? Middelbaren-integratie? Sociëteiten voor middelbaren? (die voor jongeren en bejaarden krijgen honderden miljoenen euro’s per jaar, maar wie richt de eerste soos op voor heren van rond de 45?) En is er hier in de stad ergens een middelbaren-consultatiebureau? Wie organiseert middagen met middelbaren-gymnastiek? Waar staat het HALT-bureau voor middelbare vandalen? Moeten we dan wachten tot we “Senior” zijn, voordat we weer eens ergens voor in aanmerking komen?? Er is ook in ons demissionaire kabinet geen staatssecretaris voor middelbare mannen-emancipatie. Geen enkele van de duizenden wethouders in ons land heeft middelbare mannen in zijn of haar portefeuille. Ik kom vaak in gemeentelijke archiefbewaarplaatsen, maar ben er nog nooit een dossier tegengekomen, getiteld: “Intergemeentelijk middelbare mannenbeleid; Ambtelijk vooroverleg”. En je beseft niet half, over hoeveel onderwerpen er in ons land ambtelijk vooroverleg gepleegd wordt; je wilt het vermoedelijk niet eens exact weten! Vanwaar die geringe belangstelling van beleidsmakers en bestuurders voor de middelbare man? Ik denk, dat het er iets mee te maken heeft, dat velen van hen zelf een middelbare man zijn. En vooral middelbare macht-mannen blijven graag tot het einde toe volharden dat er niets met hun aan de hand is; dat zij geen hulp nodig hebben. Dat is het deerniswekkende van onze minderheidsgroep; misschien hebben wij het wel aan onszelf te wijten dat niemand zich om ons bekommert, terwijl wij het nadir, het absolute dieptepunt van ons leven beleven. Maar er gloort hoop. Uit het eerder geciteerde onderzoek blijkt ook, dat oudere mannen, die dus hun middelbare leeftijd achter de rug hebben, steeds gelukkiger worden. Met mannen van in de 50 gaat het beter dan die in de 40; mannen van in de 60 zijn weer gelukkiger dan die van in de 50. Hoe minder van het leven er nog resteert, hoe leuker het wordt. Dus: kop op, mannenbroeders; wie weet wat er nog mogelijk is! In de hoop, jullie toch nog een hart onder de riem gestoken te hebben, tekent uw dienaar,
Frans Mensonides
Daar is ook te zien: de uitsmijter van Fris Spr!ts. |
Pasfoto:
 foto: Wim Scherpenisse Colofon
REFLEXXIONZZ! biedt columns over openbaar vervoer en andere onderwerpen, reisverslagen, korte verhalen en geen gedichten.
REFLEXXIONZZ! maakt deel uit van de opgeheven site De digitale reiziger, waarvan het archief nog toegang verleent tot alle tussen 1996 en 2001 verschenen artikelen. Wie op de hoogte gehouden wil worden van alle updates, kan zich aanmelden voor de nieuwsbrief Reiziger. Op- of aanmerkingen, opbouwende of afbrekende kritiek, benevens suggesties zijn welkom in mijn brievenbus. Vrijwel alle brieven worden door mij beantwoord, zij het meestal niet per kerende post. Overzicht meest recente REFLEXXIONZZ!
Niet de Beneluxlijn (1) - Het proefbedrijf - Do. 31.10.2002 De uitsmijter, door Fris Spr!ts Groen Links wil lijstverbinding met PvdA en SP. Linkse link! Ha, ha, hi, hi, ho, ho: allemaal even lachen om alweer zo'n flauwe, smakeloze woord-bak van Hollands kortste en kleinste columnist, ingehuurd van de goedkoopste krant van ons land: uw aller Fris Spr!ts.
MEDEDELING van de DIRECTIE
We hebben de beste maand, en de beste week achter de rug in het bestaan van REFLEXXIONZZ! In oktober 2002, en in week 44 heeft REFLEXXIONZZ! volgens de Nedstat-statistieken (te raadplegen door op het grafiekje te klikken, bovenaan deze pagina) zijn eigen lezersrecord gebroken met 1602, respectievelijk 409 opvragingen.
Dit maakt REFLEXXIONZZ! één van de meest gelezen sites in de rubriek Literatuur van Nedstat (afgezien van oneerlijke concurrenten als Harry Potter, The Lord of the Rings, open podia, versifexen en poëten, linksverzamelingen, sites over boeken van derden, sites met uittreksels voor hen die nog te bedonderd zijn om zelf echte boeken te lezen, en sites van bekende schrijvers of dito Nederlanders).
Ik dank alle trouwe lezers voor hun regelmatige bezoeken, en heet tevens alle nieuwe lezers, die hier verzeild zijn geraakt, wellicht op advies van iemand die een hekel aan ze heeft, of door de grillen van Google, of door welke oorzaak dan ook, van harte welkom!, in de hoop dat ook zij zullen gaan behoren tot de nog wekelijks groeiende kring vaste lezers. Frans Mensonides © 2002, Frans Mensonides, Leiden 45/202/340(59)/76,5 |