COLUMNS WEEK 4 / 24 JANUARI 1999

Frans Mensonides Flipsen (5) Ieder mens heeft wel een lijk in de kast: een pijnlijk geheim dat hij niet graag zou zien uitlekken. Ook de heer Flipsen, toch een rechtlijnig en rechtschapen man, ontkwam dar niet aan. Het lijk van Flipsen heette GerVo. GerVo stond voor Gerrit Voorweg, een radio- en TV-handelaar uit het dorp waar Flipsen woonde. Niet dat Gerrit Voorweg dood was. “Was het maar waar”, hoorde Flipsen zichzelf fluisteren, nadat hij midden in de nacht was wakker geworden uit een nachtmerrie. Flipsen schrok er zelf van. Iemand leed toewensen was niets voor hem; het strookte niet met zijn positief gristelijke beginselen. Maar wat Gerrit Voorweg hem had geleverd (wat Gerrit Voorweg de hele strokartonfabriek had geleverd!), was wel heel erg. Het ging om computers. 85 fonkelnieuwe PC’s, voorzien van een opvallend logo met de tekst “GerVo-electronics”. Het was allemaal begonnen met de overgang naar Windows’95. “Het hardwarepark moet ge-upgrade worden”, had de systeembeheerder gezegd. Flipsen wist voldoende van computers om te begrijpen dat dit een lieve duit zou gaan kosten. Zwammerdam, De economisch directeur, wilde niet over nacht ijs gaan. Hij richtte een werkgroep “Upgrade hardware” op. Flipsen werd benoemd tot voorzitter. Waaraan hij dat te wijten had, stond Flipsen achteraf niet helder voor ogen. Misschien had hij tegen Zwammerdam wat minder vaak moeten opscheppen over zijn automatiseringskennis. De discussies in de werkgroep verliepen chaotisch. Sommigen waren voorstander van een A-merk, bijvoorbeeld HAL of Kompakt; anderen zagen meer in een goede B, zoals Del (een naam die bij Flipsen onaangename associaties opriep). Weer anderen waren de mening toegedaan dat je net zo goed een kloon kon koppen, dan was je veel goedkoper uit. De systeembeheerder had uiteindelijk voorgesteld, computers van GerVo Electronics aan te schaffen. Hij had zelf thuis een GerVo staan; nooit een centje pijn. Die Voorweg, dat was een man met gouwe handjes, als het om computers ging. En met een flinke quantumkorting zou de strokartonfabriek voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. Flipsen steunde de motie van de systeembeheerder. Tenslotte was de vader van Gerrit Voorweg al jaren ouderling van de gereformeerde gemeente. Enkele leden van de werkgroep waren sterk gekant tegen Voorwegs hobbycomputers, maar Flipsen had zijn zin doorgedreven. De 85 GerVo-computers werden geleverd en werden door de systeembeheerder geïnstalleerd. Och lezer, als je eens wist, wat er allemaal fout is gegaan met die computers! Ik zal maar geen greep doen uit de liederlijke taal die door de medewerkers werd geuit aan het adres van de systeembeheerder en dat van Gerrit Voorweg. Laat ik volstaan met de mededeling dat de computers niet of nauwelijks in staat waren tot het verrichten van de taken waarvoor degelijke apparaten doorgaans worden aangeschaft. Flipsen vreesde, niet geheel ten onrechte, de schuld te krijgen van de miskoop. Uit veiligheidsoverwegingen had hij jet dossier over de kwestie diep weggestopt in zijn afsluitbare bureaulade, in plaats van het naar het archief te sturen, zoals voorschrift was. Vervolgens probeerde Flipsen de zaak te vergeten, wat niet gemakkelijk was: nu eens kwam De Leyens zijn kamer binnenstormen met de mededeling dat zijn PC de aanmaningen spoorloos had laten verdwijnen; dan weer meldde een boze Buytenwegh dat hij het verder verrekte om met die rotcomputers te werken. “GerVo, dat is nog geen eens een Z-merk” schamperde de boekhouder, “ik vind het meer een naam voor veekoeken”. In arren moede had Flipsen Gerrit Voorweg opgebeld om zich te beklagen over de kwaliteit van geleverde waar. Voorweg reageerde gepikeerd. Met die computers was niets aan de hand. De kwestie was: de systeembeheerder had de software verkeerd geïnstalleerd. Flipsen wilde deze man op het matje roepen, maar hij bleek de strokartonfabriek twee weken tevoren verlaten te hebben (het was maar een tijdelijke kracht); Flipsen had hem al vier keer gebeld, maar kreeg telkens zo’n afwezigheidsbandje. Op een kwade dinsdagmorgen rinkelde Flipsens telefoon. Het was Palensteijn, een medewerker van het archief. “Meneer Flipsen, Zwammerdam vraagt me daarnet om het dossier over de aanschaf van die nieuwe PC’s, u weet wel, die van GerVo. Nu heb ik er helemaal niets over kunnen vinden in het archief, dus ik dacht dat U...” Flipsen begon over heel zijn lichaam te zweten. Hij voelde de eerste en tweede koffie omhoogkomen in zijn slokdarm en kon een boer nog maar net onderdrukken. Toch slaagde hij erin, zijn stem ferm te laten klinken toen hij zei: “Meneer Palensteijn, ik heb die stukken allang teruggezonden naar het archief. Al maanden geleden”. column-archief

De digitale reiziger Links en rechts op het WWW Deze week geen column, in verband met gebrek aan. Aangezien we de voor de column gereserveerde ruimte niet blanco kunnen laten, maken we van de gelegenheid gebruik om eens wat links de revue. Tenslotte ben ik niet de enige Digitale reiziger die het Internet onveilig maakt. Het is opmerkelijk, hoe vaak ook op het WWW gekankerd wordt op OV. Vooral de spoorwegen moeten het ontgelden. Bij een kreet als "Service naar de klant toe" rijzen je haren meteen ten berge. Je vermoedt, terechtgekomen te zijn op een site van de NS. Niets is minder. Op de De Nederlandse Spoortegen, wordt juist de draak gestoken met NS. De makers van deze site bedoelen er niets negatiefs mee, beweren ze. De samenstellers van deze site hebben iets tegen het meenemen van vouwfietesen in de trein. Een leuke website, waar wij het natuurlijk van harte mee oneens zijn. DDR-lezer van het eerste uur, Hans van Bruggen uit Enschede, legt op zijn homepage uit waarom hij onlangs een auto gekocht heeft en waarom hij het OV de rug heeft toegekeerd. Iemand die in het vervoersgebied van Oostnet woont, kunnen wij geen ongelijk geven. Een van de fraaiste OV-sites is gemaakt door Adri Kopmels. Hij geeft uitgebreide info over het openbaar vervoer in de regio Eindhoven-Helmond, waarbij hij op een knappe wijze gebruik heeft gemaakt van "clickable maps". Wie alles wil weten over het spotten van NS-locs, vindt informatie en fraaie foto's op de site Martin on line , van Martin de Ruiter. Er kan een programma gedownload worden, de zgn. omloper, die het antwoord geeft op de vraag, welke locomotief zich op welk moment waar bevindt. Museumspoorlijnen in Nederland , door Ruud Stammis, biedt een overzicht van alle plaatsen (en dat zijn er zo langzamerhand heel wat) in Nederland, waar gereisd kan worden met historisch trein- en trammaterieel De railtheaters van Voorburg en Rotterdam , tenslotte, geven wekelijks film- en diavoorstellingen over (je raadt het al) trein- en tramlijnen. Het Voorburgse railtheater zet elk jaar het zgn. jaaroverzicht in elkaar, een heel bijzondere diavertoning; geen enkele rechtgeaarde railliefhebber mag hem overslaan. Afgelopen woensdag zag ik het jaaroverzicht tijdens een NVBS-avond in de ZWN-kantine in Leiden. Het was een wervelende dia-show, waarbij de kijker in een periode van drie uur een kleine duizend dia's voorbij ziet trekken, professioneel aan elkaar gepraat door twee medewerkers van het railtheater. Geestige, en soms scherpe teksten, die niet zouden misstaan in De digitale reiziger. Wij hebben het altijd al gedacht: praten over railvervoer hoeft niet saai te zijn! Het jaaroverzicht toert de komende maanden nog door het land, van Stadskanaal tot Simpelveld. klik voor het programma, en zorg dat je het niet misloopt: het is het laatste jaaroverzicht van deze eeuw. Hiermee kan de railhobbyist de lange winteravonden aardig zoekbrengen. Wie zich nu toch nog verveelt, heeft dat geheel aan zichzelf te wijten. De volgende week weer een normale column, ijs en weder.